BLOG
4 februari: wereldkankerdag.
Kanker wordt vaak geassocieerd met een genetische ziekte. “Het zit in de genen”.
Maar wist je eigenlijk dat kanker in feite een ‘mitochondriale’ of stofwisselingsziekte’ is: door een fout of veranderingen in ons metabolisme in de eerste plaats verandert onze genetische code en ontwikkelen we kanker. Om het met een voorbeeld te zeggen: in feite kunnen wij overleven met heel wat slechte virussen, bacteriën ja zelfs metastasen in ons lichaam. Ons immuunsysteem heeft hiervoor een soort contract afgesloten met die schadelijke beestjes. De vraag is eerder: wanneer wordt dit contract teniet gedaan en gaat kanker zich ontwikkelen?
De huidige behandelingen bestaan er in om de kankercel te gaan bestrijden. Chemotherapie en radiotherapie zijn klassiekers. Maar zou het niet beter zijn om het overlevingsmechanisme van de kankercel te begrijpen en daarop in te spelen zodoende die niet meer kan groeien? Een kankercel ontstaat uit een cel die niet de juiste voeding meer vindt. Er is geen zuurstof-en voedingstoevoer meer om één of andere reden. Dit kunnen bv. chronische ontstekingen zijn door cellen die op elkaar gepakt zijn. Het is als het ware een cel die afziet want zonder die voeding kan zij niet langer overleven. Om die reden verandert ze haar metabolisme en put ze energie uit andere cellen. Mitochondriën of energiefabriekjes worden beschadigd. Dit verklaart waarom kankerpatiënten zo moe zijn. Ze gaat hiervoor ook bepaalde genen die normaal gezien stil worden gehouden, wakker gaan maken wat er ook voor zorgt dat het immuunsysteem deze cel niet meer gaat aanvallen. Hoe meer van die programma’s (genen) er open staan, hoe kwaadaardiger de kanker.
Tot zo’n 200 à 300 jaar terug was kanker heel uitzonderlijk. Pas met de industrialisatie is kanker zich beginnen ontwikkelen. We kunnen daardoor ook poneren dat de voeding die we van dan zijn beginnen consumeren haaks staat tegenover hoe we zijn voorgeprogrammeerd. En iedere kankercel heeft suiker nodig! Vermijd daarom zoveel mogelijk geraffineerde suiker. Het eten van veel suiker zorgt voor bloedsuikerpieken en als logisch gevolg insulinepieken. En hoe meer insulinepieken je toelaat, hoe ongevoeliger je wordt aan insuline. Je pancreas kent geen grenzen en blijft insuline produceren. Je wordt insulineresistent. Maar insuline is een groeihormoon. Dit wil zeggen dat insuline cellen of weefsels laat groeien die niet altijd moeten groeien. En dat is eveneens een fenomeen dat optreedt bij kanker. Daarnaast dwing je jezelf steeds in groeifase als je teveel aantal keer eet of je porties te groot zijn. Je groeifactoren en receptoren stijgen wat een zekere nood creëert. Het is daarom belangrijk om die onbewuste groei, wat kanker letterlijk is, niet te gaan stimuleren. Af en toe rusten, ja zelf vasten, zorgt ervoor dat je in herstelmodus terechtkomt.
Maar ook vaccinatie, chronische stress, milieuvervuiling, etcetera zorgen ervoor dat ons immuunsysteem het bijzonder druk heeft met het aanvechten van (laaggradige) ontstekingen die hierdoor ontstaan met als gevolg dat er minder mogelijkheid is tot het aanvechten van een kankercel…
Mijn conclusie bij kanker is: werk zo veel mogelijk preventief. Voeding is het beste medicijn. Vermijd medicatie of chemotherapie dat symptomatisch werkt en een regelrechte aanval is op het ganse lichaam maar kies eerder voor immuuntherapie dat je ganse verdedigingsmechanisme aansterkt.
Gezonde groetjes, Anne-Sophie alias Miss Blink
